بررسی فراوانی ملانوم بدخیم سر و گردن در دوره ۱۱ ساله در یک جمعیت ایرانی

خلاصه:   سابقه و هدف: ملانومایک نئوپلاسم بدخیم بامنشاء ملانوسیتیک وسومین سرطان شایع پوست می­باشد. ملانوم مخاط دهان کمتر از 1 درصد همه ملانوماها را شامل می­شود. اتیولوژی مشخصی برای ضایعات مخاطی دهان معین نشده است و ملانوم مخاطی نسبت به همتای جلدی خود بسیار مهاجم تر است. به دلیل افزایش درفراوانی ملانوم درسالهای اخیروهمچنین فقدان اطلاعات کافی درخصوص آن لذا بر آن شدیم تا میزان فراوانی ملانوم سروگردن را در یک دوره 11 ساله در جمعیت ایرانی بررسی کنیم.   مواد و روش ها: این مطالعه با بررسی اطلاعات موجوددر پرونده­های پاتولوژی بیماران مراجعه کننده به 5 مرکز مهم ارجاع این ضایعات، شامل بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی شهیدبهشتی، بیمارستانهای شهدا، لقمان حکیم، طالقانی و انستیتوکانسرامام خمینی انجام شد. در این مطالعه متغیرهای جنس،سن، محل ضایعه،عود،متاستاز، نمای اولیه ضایعه و محل سکونت بیمار بررسی شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از آزمون آماری chi-square استفاده گردید.   یافته ها: ازمیان 191679 پرونده ،262 مورد یعنی 14/0 درصد با تشخیص ملانوم سروگردن گزارش گردید که میانگین سنی ابتلا 01/11±50 سال بود.40درصد افراد مبتلا زن و60 درصد مرد بودند. بیشترین نمای بالینی تغییر رنگ به میزان 9/46 درصد وبعد از آن زخم به میزان 6/18 درصد بود. در مجموع در 8/24 درصد موارد متاستاز دیده شد. همچنین شایعترین محل ایجاد ضایعه در گردن و گونه و شایعترین ناحیه ابتلا در داخل دهان،کام گزارش گردید.   نتیجه گیری: فراوانی ملانوم سر وگردن در جمعیت مورد مطالعه 4/27 درصد کل ملانوما بود که بیشترین محل وقوع آن گردن و کمترین چانه گزارش شد. شایعترین محل وقوع ملانوم دهانی، کام بوده و این ضایعه در مردان شایع تر از زنان بود.